چرا بچه موقع کوتاه کردن مو عصبی می‌شود؟
چرا بچه موقع کوتاه کردن مو عصبی می‌شود؟ بسياري از کودکان خردسال با ورود به سن ۱۴ ماهگي، کوتاه کردن موي سر را کاري کاملاً غير قابل تحمل فرض مي کنند و از آن به شدت مي ترسند و اين ترس گاهي اوقات تا ۶ـ۵ سالگي آنها ادامه پيدا مي کند.
کوتاه کردن مو سر کودک
مدتي قبل مادري از «يورکشاير» انگلستان نزد من آمد و با حالتي درمانده گفت: «کودک خردسالم هنگام مو کوتاه کردن خيلي عصبي مي شود، طوري که من براي آنکه او را مهار کنم به نفس نفس مي افتم و تمام توانم را از دست مي دهم. چرا اين گونه رفتار مي کند و آيا راهکاري براي کاهش اين تجربه تلخ وجود دارد؟» پاسخ سوالات او سخت و پيچيده نبود، بنابراين اول علت ترس کودکش را توضيح دادم و بعد چند راهکار ساده پيشنهاد کردم...
بسياري از کودکان خردسال با ورود به سن ۱۴ ماهگي، کوتاه کردن موي سر را کاري کاملاً غير قابل تحمل فرض مي کنند و از آن به شدت مي ترسند و اين ترس گاهي اوقات تا ۶ـ۵ سالگي آنها ادامه پيدا مي کند. شايد علت اول آن مشاهده قيچي هاي بزرگ و براقي است که به سمت نرمه گوش و پشت گردن آنها ـ که نرم و آسيب پذيرند ـ در حرکت است. حتي يک بار يادم مي آيد کودکي وقتي براي اولين بار مي خواست موهايش را اصلاح کند فرياد مي کشيد: «گوش هايم... گوش هايم...»
از طرفي به زور نشاندن و مهار کردن يک کودک خردسال براي اصلاح موهايش نه تنها موثر نيست بلکه کار را خراب تر مي کند، چون خيلي وقت ها همين زور و اجبار ممکن است واقعاً به گوش هاي نرم او صدمه بزند. نکته مهمتر اينکه کودکان در مواجهه با چنين شرايطي از چند جهت دچار شوک و ضربه روحي مي شوند، يکي آنکه به اجبار روي صندلي نشانده مي شوند و دوم آنکه قيچي را مي بينند که مدام روي سرشان در حال حرکت است و هر لحظه ممکن است گوش شان را ببرد، بنابراين دچار نوعي ترس و واهمه طبيعي مي شوند، اما اگر اين ترس به «فوبيا» تبديل شود، آن وقت مشکل اصلي شروع مي شود چرا که تصوير يک اصلاح ساده مو يا حتي فکر کردن به آن، کودک را به شدت دچار ترس و دلهره مي کند. حتي اگر درک و فهم و نگراني کودک تان فقط روي خود اصلاح مو و قريب الوقوع بودن آن متمرکز شود، بدترين قسمت ترس او، قيچي نيست بلکه احساس وحشت زده و ناراحت کننده خود ترس است. به همين خاطر است که با ترساندن يک کودک هرگز نمي توانيد به او ياد بدهيد که از چيزي نترسد، چون با ترساندن او، احساس ترس را در وجودش نهادينه مي کنيد. در حقيقت هر بار که شما کودک تان را همراه ترس از اصلاح مو به اجبار روي صندلي مي نشانيد، به رشد و گسترش ترسش کمک مي کنيد. تنها اصلاح مويي که واقعاً کودک تان را متقاعد مي کند که چيزي براي ترس وجود ندارد، موقعي است که آن اصلاح مو او را نترساند.
شيوه هاي موثر
براي برخي کودکان تشريفات ورود به يک آرايشگاه ترسناک و دلهره آور است، به عنوان مثال ورود به محيطي عجيب و غريب با بوهاي نامتعارف، رويارويي با گپ و گفت و همهمه مشتري ها، نشستن بر روي يک صندلي بلند و در نهايت خيس شدن موها و پوشيدن يک روپوش پلاستيکي، همه و همه براي تشويش و نگراني يک کودک کافي است. اگر فکر مي کنيد علت اصلي ترس کودک تان همين است، از آرايشگر بخواهيد موهاي کودک تان را در خانه کوتاه کند، طوري که کودک تان روي زمين بنشيند و به جاي آنکه از آينه به صورت مضطرب خود نگاه کند، سرگرم تماشاي يک برنامه تلويزيوني يا حتي يک پازل باشد. اگر ترس کودک تان روي خود قيچي متمرکز شده، سعي کنيد از وسايل جايگزين مثل ماشين اصلاح استفاده کنيد. برخي آرايشگرها موهاي دو کودک را با هم اصلاح مي کنند بدين ترتيب که هر کدام را با فاصله کم روي دو صندلي مي نشانند و به نوبت و با اجراي حرکات خنده دار موهاي آنها را کوتاه مي کنند و تا بچه ها به خودشان بيايند کار تمام شده است.
اگر شما هنگام اصلاح موي کودک تان نهايت سعي تان را براي حفظ آرامش فضا و خشنودي او به کار ببريد، او از حضور شما احساس رضايت خواهد داشت و اگر اين اتفاق بيفتد آن وقت کم کم ياد مي گيرد که بر ترسش غلبه کند. يادتان باشد که چهار حرکت قيچي بدون گريه ۴۰ امتياز دارد.
اگر تلاش تان مثمرثمر نبود و حتي کودک تان اجازه نداد يک اصلاح موي اجمالي و سرسري انجام بدهيد، بهتر است عقب نشيني کنيد و بگذاريد ترس و نگراني او فروکش کند. موهاي کودک تان بلند و نامرتب ـ البته به طور موقت ـ باشد بهتر از اين است که بخواهيد هر روز با او بجنگيد و ترس را در وجودش گسترش بدهيد.
